نوآوری

ﻧﻮﺁورﯼ

ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻔﮑﺮ ﺣﺎﺻﻞ از ﺧﻼﻗﻴﺖ را ﻧﻮﺁورﯼ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﻳﺪﻩ اﯼ ﺟﺪﻳﺪ را ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ ﺁورد و در واﻗﻊ ﻧﻮﺁورﯼ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺧﻼﻗﻴﺖ اﺳﺖ.

ﺧﻼﻗﻴﺖ

داﻧﺸﻤﻨﺪان، ﺧﻼﻗﻴﺖ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ها  ﯼ ﻣﺘﻌﺪد و ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ ﮐﻪ هر  ﮐﺪام ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ، روﺷﻨﮕﺮ ﺑﻌﺪﯼ از ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﻣﻬﻢ ﺧﻼﻗﻴﺖ اﺳﺖ. در ﻣﺠﻤﻮع ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ: ﺧﻼﻗﻴﺖ، ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﻴﺮﯼ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ ها ﯼ ذهﻨﯽ ﺑﺮاﯼ اﻳﺠﺎد ﻳﮏ ﻓﮑﺮ ﻳﺎ ﻣﻔﻬﻮم ﺟﺪﻳﺪ. ﺗﻔﺎوت ﻣﻴﺎن ﺧﻼﻗﻴﺖ و ﻧﻮﺁورﯼ در اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺧﻼﻗﻴﺖ از ﻓﮑﺮ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ اﻧﺪﻳﺸﻪ اﯼ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺁورﻳﻢ اﻣﺎ در ﻧﻮﺁورﯼ ﺑﺎ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﯼ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﺎﻻ را ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ ﺁورﻳﻢ. ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺑﺮاﯼ ﺑﻘﺎﯼ هر  ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﻻزم اﺳﺖ و در واﻗﻊ ﺗﺪاوم ﺣﻴﺎت ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﺎزﺳﺎزﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد و ﺑﺎزﺳﺎزﯼ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ هماهنگ ﮐﺮدن اهﺪاف ﺑﺎ وﺿﻌﻴﺖ روز و اﺻﻼح و ﺑﻬﺒﻮد روﺷﻬﺎﯼ ﺣﺼﻮل اﻳﻦ اهﺪاف اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد؛ ﺑﺪون ﺑﺎزﺳﺎزﯼ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ دوام زﻳﺎدﯼ ﺑﻴﺎورد.

ﺑﺮاﯼ ﻣﺜﺎل ﻳﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺮاﯼ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اهﺪاف و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در ﮐﺎرش ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺼﻮل و ﺧﺪﻣﺘﯽ را ﮐﻪ اراﺋﻪ ﻣﯽ دهد  ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎز ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ دهد  ﺗﺎ ﺑﻪ اهﺪاف ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺪ.

خدمات، محصولات خود را در MyCityAd.ir آگهی نمایید تا سراسر ایران با شما آشنا شوند.

 ارایه درگاه پرداخت ePayBank.ir برای اشخاص حقیقی و حقوقی خلاق و مدیر سایت

ﻣﻮاﻧﻊ ﺧﻼﻗﻴﺖ

در راﻩ ﻇﻬﻮر ﺧﻼﻗﻴﺖ، ﻣﻮاﻧﻌﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻮاﻧﻊ اﺻﻠﯽ اﺷﺎرﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ:

1- ﻋﺪم اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ 2- ﺗﺮس از اﻧﺘﻘﺎد و ﺷﮑﺴﺖ 3- ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ همرنگی و همگونی

4- ﻋﺪم ﺗﻤﺮﮐﺰ ذهنی

اﻓﺮاد ﺧﻼق داراﯼ وﻳﮋﮔﯽ هایی هستند:

– ﻣﺴﺎﺋﻞ و وﺿﻌﻴﺖ هایی  را ﻣﯽ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و فکرهای  ﺑﮑﺮﯼ اراﺋﻪ ﻣﯽ دهد .

– اﻳﺪﻩ ها  و ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن را ﺑﻪ هم  رﺑﻂ ﻣﯽ دهد  و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺮ ﻣﺒﻨ ﺎﯼ ﻣﺰﻳﺘﺸﺎن ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دهد .

– ﻣﻌﻤﻮﻻً ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﻖ(ﺑﺪﻳﻞ) ﺑﺮاﯼ هر  ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻌﻴﻦ دارد، ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺳﻼﺳﺖ ﻓﮑﺮ دارد.

– ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻓﺮض ها ﯼ ﻗﺒﻠﯽ ﺗﺮدﻳﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﺤﺪود ﺑﻪ رﺳﻢ و ﻋﺎدت ﻧﻤﯽ ﺷﻮد (اﺳﺘﻘﻼل ﻓﮑﺮﯼ دارد).

– ﻓﯽ البداهه از ﻧﻴﺮوهاﯼ اﺣﺴﺎﺳﯽ، ذهﻨﯽ و ﺑﻴﻨﺸﯽ ﻣﺪد ﻣﯽ ﮔﻴﺮد و اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

– در ﻓﮑﺮ و ﻋﻤﻞ از اﻧﻌﻄﺎف ﺑﺎﻻﻳﯽ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ.

اﻧﻮاع اﻧﺪﻳﺸﻴﺪن

1- ﺧﻼق 2- ﺳﺒﺒﯽ ﻳﺎ ﻋﻠّﯽ 3- اﺳﺘﻘﺮاﻳﯽ 4- ﻗﻴﺎﺳﯽ 5- ﻗﻀﺎوﺗﯽ(ﺣﻞ ﻣﺴﺄﻟﻪ)

ﺧﻼق

اﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁن ذهﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﻤﻴﻖ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻣﺴﺄﻟﻪ درﮔﻴﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﺑﻪ ﺗﺠﺴﻢ و واﺿﺢ ﮐﺮدن ﺁن ﻣﯽ ﭘﺮدازد و ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﮐﺮدن ﻓﮑﺮ ﻳﺎ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻔﻬﻮم ﺟﺪﻳﺪﯼ ﺑﻪ ﺟﺮح و ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺁن ﻣﯽ ﭘﺮدازد . واﻗﻌﻴﺎت در ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﺧﻼق ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع آگاهی دارد ﮐﻪ واﻗﻌﻴﺘﻬﺎ ﺁﻧﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﻧﺸﺪﻩ اﻧﺪ و اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺸﯽ از داﻧﺶ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ و ﮐﺸﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﭘﺮدازد و ﺑﺎ ﺣﺬف و ﻳﺎ ﺗﺮﮐﻴﺐ واﻗﻌﻴﺖ ها ﯼ ﻣﻮﺟﻮد، ﺑﻪ روﺷﻦ ﺷﺪن ﻓﮑﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﺳﺒﺒﯽ ﻳﺎ ﻋﻠّﯽ

اﻳﻦ ﻧﻮع ﺗﻔﮑﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دادن ﺣﻮادث و دﺳﺘﺎوردها ﯼ ﺁﺗﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ واﮔﺬار ﮐﺮدن ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﺣﻮادث ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺗﺄﮐﻴﺪ دارد.

اﺳﺘﻘﺮاﻳﯽ

در اﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ، ﻓﺮد اﺳﺘﺪﻻل ها ﯼ ﺧﻮد را، ﺑﺮ اﺳﺎس اﺟﺰاﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺑﺮاﯼ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻳﺎ اﺻﻞ ﮐﻠﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دهﺪ، از ﺟﺰء ﺑﻪ ﮐﻞ ﻳﺎ از ﻓﺮد ﺑﻪ هﻤﻪ، اﺳﺘﺪﻻل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ اﻳﻦ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﺗﺮﮐﻴﺒﯽ اﺳﺖ، زﻳﺮا اﺟﺰا ﺳﺮ هم ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﻞ را ﺷﮑﻞ دهﻨﺪ.

ﻗﻴﺎﺳﯽ

اﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ، درﺳﺖ ﻋﮑﺲ ﺗﻔﮑﺮ اﺳﺘﻘﺮاﻳﯽ اﺳﺖ. در اﻳﻦ ﺗﻔﮑﺮ، ﮐﻞ ﺑﻪ اﺟﺰاﯼ ﺗﺸﮑﻴﻞ دهﻨﺪﻩ اش ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻳﺎ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺗﻔﮑﺮ ﻗﻴﺎﺳﯽ، داﻧﺶ ﺻﺮﻳﺢ را اراﺋﻪ ﻣﯽ دهﺪ ﻧﻪ داﻧﺶ ﺿﻤﻨﯽ ﻳﺎ ﮐﻠﯽ را.

ﻗﻀﺎوﺗﯽ

در اﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﻓﺮد ﺑﻪ ﮐﺴﺐ واﻗﻌﻴﺎت درﺑﺎرﻩ ﯼ هر وﺿﻴﻌﺖ ﺗﻮﺟﻪ دارد، ﺗﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ را ﻣﻌﻴﻦ ﮐﻨﺪ و واﻗﻌﻴﺎت را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ و ارزﻳﺎﺑﯽ ﮐﺮدﻩ، راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﯽ دارﯼ ﻣﻴﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم درﺑﺎرﻩ ﯼ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد. اﻳﻦ روش ﺑﻪ ﻣﻴﺰان زﻳﺎدﯼ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻴﺮوها ﯼ ﻗﻀﺎوت، ﺗﺠﺎرب ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺳﻨﺖ اﺳﺖ.

ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﺧﻼﻗﻴﺖ

ﻳﮑﯽ از ﺑﻨﻴﺎدﯼ ﺗﺮﻳﻦ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ها ﯼ ﺑﺸﺮﯼ ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ: اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻼﻗﻴﺖ از ﺧﻮد ﺑﺮوز ﻣﯽ دهﻨﺪ؟ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ، اﻧﺴﺎن ﺧﻼق ﺗﺎ ﻇﻬﻮر ﺧﻼﻗﻴﺖ در زﻣﻴﻨﻪ اﯼ ﺧﺎص ﭼﻪ ﻣﺮاﺣﻠﯽ را ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟

١- ﮐﺴﺐ دﻳﺪﮔﺎﻩ و ﻧﮕﺮﺷﯽ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ(اﻳﺪﻩ) ها ﯼ ﻧﻮﻳﻦ

٢- ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻧﺸﺎن دادن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﺄﻟﻪ(ﻣﺸﮑﻞ)

٣- ﺁﻣﺎدﮔﯽ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﺮاﯼ ﺧﻼﻗﻴﺖ از ﻃﺮﻳﻖ ﮐﺴﺐ ﻣﻮاد ﺧﺎم ﻻزم(ﺁﻣﺎدﮔﯽ ﺑﺮاﯼ اراﺋﻪ ﻳﮏ راﻩ ﺣﻞ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدﯼ)

۴- ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﻴﺮﯼ ﺳﻼﺳﺖ ﻓﮑﺮ(ﺳﻴﺎل ﺳﺎزﯼ ﻓﮑﺮ) ﺳﻴﺎل ﺳﺎزﯼ ﻳﻌﻨﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ ﻓﮑﺮ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﺜﻼً

ﺑﺮاﯼ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ از ﭼﻨﺪ ﺟﻬﺖ ﺑﺮاﯼ ﺁن راﻩ ﺣﻞ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدن

۵- ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺿﻤﻴﺮ ﻧﺎﺧﻮدﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮ روﯼ ﻣﺴﺄﻟﻪ

۶- درﺧﺸﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻳﮏ ﻓﮑﺮ

ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدات ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﺐ ﺳﻼﺳﺖ ﻓﮑﺮ (ارﺗﻘﺎﯼ ﺧﻼﻗﻴﺖ)

ﻋﺎدت ها ﯼ ذهﻨﯽ، ﺳﻼﺳﺖ ﻓﮑﺮ ﺁدﻣﯽ را ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺳﻼﺳﺖ ﻓﮑﺮ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در هر ﻓﺮدﯼ ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻳﺎ ﭘﺮورش داد. ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺮح اﺳﺖ:

١- اﺳﺘﻔﺎدﻩ از دﻓﺘﺮﭼﻪ ﻳﺎدداﺷﺖ در ﺛﺒﺖ اﻧﺪﻳﺸﻪ ها ﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ذهﻦ ﻣﯽ رﺳﺪ. ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ روش ﺑﺮاﯼ ﺣﻔﻆ ﻳﮏ اﻧﺪﻳﺸﻪ، ﺛﺒﺖ در هنگام  ﺑﺮوز ﺁن اﺳﺖ.(ﻳﺎدداﺷﺖ ﺑﺮدارﯼ)

٢- اﻧﺘﺨﺎب ﻳﮏ ﻣﻔﻄﻊ ﺧﺎص زﻣﺎﻧﯽ از ﺷﺒﺎﻧﻪ روز ﺑﺮاﯼ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ، ﮐﻪ در ﺁن ذهﻦ ﺁدﻣﯽ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻼﻗﺎﻧﻪ ﯼ ﺧﻮد را ﺁﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

٣- همواره  در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺆاﻟﻬﺎﻳﯽ همچون «ﭼﺮا» و «ﭼﮕﻮﻧﻪ» و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁن، ﭼﻴﺰها ﻳﯽ ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺷﻮد ﻳﺎ ﺑﻪ ذهن ﻣﯽ رﺳﺪ ﮐﻪ در ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻗﺪرت ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺁدﻣﯽ ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ(ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﻴﺮﯼ ﺣﺲ ﮐﻨﺠﮑﺎوﯼ و ﺗﻮان ﭘﺮﺳﻴﺪن)

۴- ﻏﺎﻟﺐ اﻓﮑﺎر ﺑﺸﺮﯼ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ارﺗﺒﺎط دارﻧﺪ و ﺑﺎﻓﺖ ﺑﻪ هم  ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﯼ را ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ دهﻨﺪ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻗﺪرت ﺗﺪاﻋﯽ در اﻳﺠﺎد و ﻇﻬﻮر ﻳﮏ ﻓﮑﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺎرﺳﺎز و ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ.( اﺳﺘﻔﺎدﻩ از رواﺑﻂ ﻣﻴﺎن اﻓﮑﺎر)

۵- اﻓﮑﺎر ﺟﺪﻳﺪ ﻏﺎﻟﺒﺎً از ﺗﺤﻠﻴﻞ و ﺗﺮﮐﻴﺐ و ﺗﻨﻈﻴﻢ دوﺑﺎرﻩ و ﻧﻮﻳﻦ اﻓﮑﺎر ﻗﺒﻠﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﺁﻏﺎز ﻳﮏ ﻓﮑﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﮑﻞ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻳﺪ . راههای ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﮐﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮان اﻳﻦ ﺳﺮرﺷﺘﻪ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁورد ﺑﻪ ﺷﺮح ذﻳﻞ اﺳﺖ:

اﻟﻒ) ﺗﺮﮐﻴﺐ ﻣﺠﺪد ب) ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﯽ ج) اﻓﺰودن و ﮐﺎﺳﺘﻦ

د) ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺟﻬﺖ دادن(ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﮑﻞ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد)

۶- ﺑﺎ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺑﻨﺪﯼ ﻳﮏ ﻣﻔﻬﻮم ﻳﺎ ﻳﮏ ﺷﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻳﮏ اﻳﺪﻩ ﯼ ﺟﺪﻳﺪ رﺳﻴﺪ . اﻳﻦ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺎﻣﻞ رﻧﮓ، اﻧﺪازﻩ، ﻗﻴﻤﺖ و … ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﮐﺎﻻ ﺑﺎﺷﺪ.(ﻓﻬﺮﺳﺖ وﻳﮋﮔﻴﻬﺎ)

٧- ﺑﺎ اﻳﺠﺎد ﻓﮑﺮﯼ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻴﺎن دو ﺷﯽ ﻳﺎ ﻓﮑﺮﯼ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً هرﮔﺰ اﺗﺤﺎد و ﻗﺮاﺑﺘﯽ ﻧﺒﻮدﻩ، رواﺑﻂ اﺟﺒﺎرﯼ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ. ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻓﻬﺮﺳﺘﯽ از ﻓﮑﺮها  و اﺷﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺘﻮان راﺑﻄﻪ اﯼ ﻣﻴﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد، ﮔﺮدﺁورﯼ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ هر ﻓﮑﺮ ﻳﺎ ﺷﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ از ﻳﮏ ﺷﺒﮑﻪ ﯼ دوﺑﻌﺪﯼ در ﮐﻨﺎر ﺗﮏ ﺗﮏ اﻓﮑﺎر دﻳﮕﺮ در ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻗﺮار دادﻩ ﻣﯽ ﺷﻮد؛ اﻳﻦ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻓﮑﺮها  و اﺷﻴﺎ در ﮐﻨﺎر هم ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ اداﻣﻪ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ و ﻣﺎهﻴﺖ رواﺑﻄﺸﺎن ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻣﯽ ﮔﺮدد(ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺷﺒﮑﻪ).

٨- راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﮐﻪ ﺗﻼﺷﯽ اﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار دادن ﺳﺮﻳﻊ ﻳﮏ ﻣﺴﺄﻟﻪ، ﺗﻮﺳﻂ مغزهای ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﻓﺮاد ﮔﺮوﻩ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺮاوش اﻳﺪﻩ ها  ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻌﻀﯽ ها  ﺁن را ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﻪ های ﻓﮑﺮﯼ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ . اﻳﻦ روش ﺑﺮاﯼ ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ادارﯼ، ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ، ﺑﻪ وﻳﮋﻩ هنگامی ﮐﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﻳﺎﺑﯽ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ راﻩ ﺣﻠﯽ اراﺋﻪ ﮐﻨﺪ، ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ.

ﻗﻮاﻧﻴﻦ روش راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺮح اﺳﺖ:

١. هیچ  ﻓﮑﺮﯼ ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮد

٢. هر ﭼﻪ ﻓﮑﺮها  ﺑﮑﺮﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ

٣. ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺑﺮ ﮐﻤﻴﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﮑﺮ اﺳﺖ

۴. دﻳﮕﺮان ﺑﺮاﯼ ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﻓﮑﺮها ﻳﯽ ﮐﻪ اراﺋﻪ ﻣﯽ دهﻨﺪ، ﻣﻮرد ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ

٩- در روش راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﻓﺮاد ﺑﻪ دﻗﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮐﻞ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ . در اﻳﻦ روش رهﺒﺮ ﮔﺮوﻩ ، ﻧﻘﺶ ﺣﻴﺎﺗﯽ دارد و در واﻗﻊ، ﺗﻨﻬﺎ او ﻣﯽ داﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎهﻴﺖ ﺧﺎص ﻣﺴﺄﻟﻪ ﭼﻴﺴﺖ. ﻣﺴﺄﻟﻪ واﻗﻌﯽ و ﻣﻌﻴﻨﯽ ﻣﻄﺮح ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﮐﻠﯽ ﺗﺮﯼ ﮐﻪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺧﺎص اﺳﺖ، ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﮔﺮدد.

ﺗﻔﺎوت ﻣﻴﺎن روش راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و روش راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ:

در راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ دورﻩ ها ﯼ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻮﺗﺎهﯽ ﺻﺮف ﻣﯽ ﺷﻮد و روﯼ زﻳﺎد ﺑﻮدن ﺗﻌﺪاد ﻓﮑﺮها ﺗﺄﮐﻴﺪ دارد؛ وﻟﯽ در ﻋﻮض ﺑﺤﺚ ها ﯼ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻃﻮﻻﻧﯽ اﺳﺖ و زﻣﺎن زﻳﺎدﯼ ﺻﺮف ﻣﯽ ﺷﻮد ﺗﺎ در ﺟﻬﺖ اﻳﺠﺎد ﻳﮏ ﻓﮑﺮ ﮐﺎﻣﻼً ﻧﻮ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ.

١٠- ﺳﻮﻣﻴﻦ روش ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺁزاد روش راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ رﻗﺎﺑﺘﯽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﻳﻦ روش، ﮔﺮوﻩ ﺑﻪ ﮔﺮوههای ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ﺷﺶ ﻧﻔﺮﯼ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و هر ﮔﺮوﻩ هر ﭼﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ ﺁورد ﺑﻪ همه گروهها اراﺋﻪ ﻣﯽ دهﺪ.( روش راﻩ ﺣﻞ ﺟﻮﻳﯽ ﻗﻴﺎﺳﯽ رﻗﺎﺑﺘﯽ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ)

١١- ﻳﮏ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﺎﻟﯽ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ها  و راﻩ ﺣﻞ ها ﯼ ﺟﺪﻳﺪ و روﺷﻦ ﺑﻴﻨﯽ در اﻣﻮر، ﺻﺮﻓﺎً ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮان ﻗﺮار دهﻴﻢ و ﺧﻼﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ اهداف  و ﻣﺸﮑﻼت و اﻣﮑﺎﻧﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ را ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ دارﻧﺪ، ﻣﯽ داﺷﺘﻴﻢ، ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ؟(ﺧﻮد را ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮان ﻗﺮار دادن)

١٢- (اﺳﺘﻔﺎدﻩ از روﻳﺪادها ﯼ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﻧﺸﺪﻩ) در اﻳﻦ روش ﺑﺮاﯼ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻓﮑﺮها ﯼ ﺟﺪﻳﺪ، از روﻳﺪادها  ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺮ ﻧﺦ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺎهﯽ اوﻗﺎت رﺧﺪادﯼ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدﯼ، ﻳﺎ ﻳﮏ ﺣﺎدﺛﻪ ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴﺰ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ، ﻣﻮﺟﺐ راﻩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﺧﻼق در ﻣﺴﻴﺮها ﯼ ﻣﺆﺛﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻮادﺛﯽ زاوﻳﻪ ﺟﺪﻳﺪﯼ ﺑﻪ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪن ﺷﺨﺺ ﻣﯽ دهﺪ ﺗﺎ ﮔﺮﻳﺰﮔﺎهﯽ ﺑﺮاﯼ راﻩ ﺣﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁورد.

١٣- (ﺑﺮداﺷﺖ از ﮔﺰارﺷﻬﺎ و ﻧﺎﻣﻪ ها ) ﺑﺎ اﻳﻦ روش ﻣﯽ ﺗﻮان درﺑﺎرﻩ ﯼ ﻣﻮاردﯼ همچون: ﭼﻴﺰها ﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﺤﺼﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﮐﺴﺐ اهداف، درﮎ ﺑﻬﺘﺮ اﻓﺮاد و مفاهیم، ﺑﺮﻗﺮارﯼ رواﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁن، ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت و روﺷﻬﺎﯼ ﺟﺪﻳﺪﯼ ﺑﺮاﯼ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﯼ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ.

١۴- (ﻓﻦ دادﻩ / ﺑﺎزدادﻩ) در اﻳﻦ روش ﻓﺮد از ﺗﺤﻠﻴﻞ و ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺎزدادﻩ ﻳﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺳﭙﺲ دادﻩ ها  ﻳﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد را ﺑﺮاﯼ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁوردن ﺑﺎزدادﻩ، ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ودر ﻣﺮﺣﻠﻪ ﯼ ﺑﻌﺪ راههای  ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺮاﯼ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ ﺑﺎزدادﻩ ﯼ ﻣﻄﻠﻮب را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دهد.