امضاهای دیجیتالی، گواهی امضاهای الکترونیکی و تجارت الکترونیک
در رمزنگاری، ان گونه که از 3500 سال پیش تا اواسط دهه 1970 مرسوم بوده است، از رمزی استفاده می شد که هم رمزگذار و هم رمزگشا از ان آگاه بودند. هرکس که این رمز را در اختیار داشت، میتوانست یکی از دو کار را انجام دهد. ( اصطلاحا به رمز یاد شده کلید گفته می شد ). در رمزنگاری با کلید عمومی، دو کلید متفاوت وجود دارد که یکی از آنها برای رمز گذاری بر روی داده ها و دیگری برای گشودن همان رمز مورد استفاده قرار می گیرد. در حالی که یکی از این کلیدها محرمانه و خصوصی نگه داشته می شود، دیگری برای اطلاع عموم انتشار خواهد یافت. سیستم مذکور چنان طراحی شده است که اطلاع از کلید عمومی، به تنهایی موجب تعیین ارزش کلید اختصاصی نخواهد شد.
به طور طبیعی چنین فرض می شود که کنترل کلید اختصاصی تنها در اختیار یک نفر است که در اینجا اختصارا به او دارنده کلید می گوئیم. رمز نگاری با کلید عمومی میتواند هم به منظور ویژگی محرمانه بودن و هم برای ساخت امضاهای الکترونیکی به کار رود.
محرمانه بودن وقتی تجلی می یابد که کلید رمزگشا، خصوصی و محرمانه نگه داشته شود و کلید رمزگذاری به طور عام برای مردم افشا گردد. به نحوی که هرکس بتواند کلید عمومی را در اختیار داشته و هر پیامی را رمزگذاری نماید، لیکن فقط دارنده کلید اختصاصی است که قادر به گشودن آن خواهد بود.
با داشتن یک امضای دیجیتالی که به طور صحیح تایید گردیده باشد، متوجه می شویم که پیام امضاء شده پس از امضاء تغییر نیافته و تثبیت امضاء با یک کلید اختصاصی معین صورت گرفته است.
یکی از موارد امنیت تراکنش های بانکی درگاه پرداخت ePayBank.ir استفاده از امضاهای دیجیتالی برای رمز گذاری و رمزگشایی داده های بانکی رد و بدل شده در درگاه پرداخت می باشد. ادامه‌ی خواندن ←
