شناخت عشق مجازی و عشق حقیقی
مرد عاشق زنی است که مسافتی دور از او زندگی می کند. عشق دائما او را وادار بفکر معشوق و از خورد و خواب باز میدارد. اندیشه او همواره بهجران و فرقت یار مشغول و مشتاق دیدار اوست. چون اشتیاق بغایت درجه رسد یا شخصا بخدمتش می رود یا اینکه باجبار اگر توانائی داشته باشد او را بنزد خویش میاورد. این عشق را عشق مجازی نامند.
در عشق خدا، بایستی دائما در فکر او و مشتاق دیدارش بود و در اتش هجران سوخت تا اشتیاق بغایت درجه رسد و خداوند محبوب با نظری محبت آمیز بسوی عاشق بنگرد و تشنه فراق را با آب وصال شاداب و خرم سازد.این عشق را عشق حقیقی نامند و ارمغانی است که فقط از کرم و لطف خداوندی بدست می آید.
ارایه درگاه پرداخت بانکی برای عاشقان و فعالان کسب و کارهای اینترنتی و تجاری کشورعشق ارمغانی است از طرف خداوند بانسان و فرمان برداری ارمغانی است از پیرومرشد به سالک راه طریقت. عاشق خواهان رضای معشوق است و فرمانبردار در رضای معشوق ساعی و کوشا می باشد. برای سالک دریافتن خدا و حقیقت شایان اهمیت فراوانی است زیرا راه طریقت چنان دقیق و لطیف است که از موئی هم نازکتر می باشد.
عشق و عشق مجازی از شایع ترین واژه هایی هستند که در فرهنگ و ادبیات ما به صورت عام و در فرهنگ دینی به صورت خاص، با دید مثبت یا منفی مورد توجه قرار گرفته و کمتر مقوله فرهنگی است که با تصریح و اشاره به عشق و به ویزه عشق مجازی نپردازد. نگاهی به محتوا و درون مایه صدها محصول فرهنگی به ویزه در دهه اخیر که بیش از همه نسل جوان را مخاطب خود ساخته، این مدعا را تایید می کند. نکته نگران کننده، شایع بودن عشق مجازی آن هم از نوع شهوانی است که میان دو جنس مخالف رایج بوده و مآلا به حریم و حرمت شکنی می انجامد. از این رو بازشناخت ژرف مفهوم و ماهیت عشق ، تفاوت عشق حقیقی با عشق مجازی، کاریست و عدم کاریست اصطلاح عشق در اموزه های دینی و آسیب شناسی عشق مجازی و مباحثی از این دست، می بایست جزء مسایل بسیار ضرور در روزگار ما به حساب آید.آموزه های دینی به هیچ وجه با عشق مجازی از نوع شهوانی موافق نبوده و آن را زمینه ساز اسیب های متعددی می شناسد.
واژه عشق یکی از پرکاربرد ترین واژه ها در زندگی روزمره و جزء شناخته شده ترین پدیده ها برای برخی از طیفهای اجتماعی به ویژه جوانان است.
برای اینکه مفهوم عشق مجازی روشن گردد، نخست لازم است مفهوم عشق روشن شود، زیرا عشق مجازی را از تقسیمات مطلق عشق دانسته اند. عشق را به معنی محبت تامف دوستی مفرط، شوق و میل مفرط به چیزی و مشتق از ( عشقه ) دانسته اند. عشقه یا لبلاب ( دایره المعارف، تشیع، ج11،ص289) یا پیچک، گیاهی است که به دور درخت و شاخه چنان می پیچد که به خشکی و زردی ان می انجامد. با این حال، عرصفا معتقدند که عشق، حقیقتی است درک ناشدنی و غیر قابل توصیف ( یدرک ولایوصف ) چنان که عطار معتقد است :
عاشقان را با خود و با هیچ کس تدبیر نیست . عین و شین و قاف را اندر کتب تفسیر نیست.
و مولوی بر این باور است که:
هر چه گویم عشق را شرح و بیان / چون به عشق آیم خجل گردم از ان
ابن عربی معتقد است : از عشق هیچ تعریف ذاتی قابل ارائه نیست، اما با حدود لفظی و رسمی میتوان ان را تعریف کرد. هرکس عشق را تعریف کند، آن را نشناخته است و هرکس آن را ننوشیده و نچشیده باشد، عشق را نشناخته … ( ابن عربی، بی تا، ج 4 ، ص259 ).
از این جهت ادعا می شود که آنچه در آثار عارفان و اهل ادب، درباره عشق امده، بیانگر تعریف مشخص و روشنی از ان نیست و تنها نشانگر خصوصیات و حالاتی است که در پی عشق و عاشقی پدید می اید.
از امام علی (ع) نقل شده است که می فرمودند : عشق، مرضی است که نه پاداشی دارد نه عوض . نهج البلاغه حکمت 46
مراتب عشق
برای عشق 5 مرتبه برشمرده اند که عبارتند از : 1. فقدان دل 2. تاسف 3. وجد 4. بی صبری 5. صیابت. عاشق در این مقام مدهوش بود و از غلبه عشق بی هوش …. عشق چون به کمال خود رسد، قوا را ساقط گرداند و حواس را از کار بیندازد و طبع را از غذا باز دارد و میان محب و خلق، ملال افکند و از صحبت غیردوست ملال شود و بیچاره گردد یا دیوانه شود یا هلاک گردد ( دهخدا، 1373ف ج10، ص یک ، 159)
معشوقات را نیز برحسب توجه و نظر اشخاص بر چند دشته دانسته اند:
- محبت نفوس حیوانی به نکاح
- محبت روسا برای ریاست و حفظ ان
- محبت و عشق تجار به جمع اوری ثروت و مال
- محبت علما و حکما در اندوختن علوم و معارف و احکام و مسائل علمی
- محبت و عشق اهل صنعت برای اظهار صنع خود ( صدرالمتالهین، بی تا، ج3، ص164).
- شهوانی (69)