آسمان بانکداری الکترونیکی نیمه ابری است.

دیر بازی است که به دلیل تعلل نخبگان و پژوهشگران جامعه فناوری اطلاعات کشور، خورشید نسل نخست نرم افزارهای CORE Banking درخشش روزهای آغازین خود را از دست داده است و در عین حال، همچنان در انتظار بازش ابرهای پردازشگر Cloud Computing بر کالبد خشک بانکداری الکترونیک مانده ایم و در این میان آنچه سهم مشتریان شده است، تنها سردرگمی در یک آسمان نیمه ابری است، و کسی نمی داند چه زمانی و چگونه، موجبات برافراشته شدن چتر اعتماد بر فراز بانکداری کشور مهیا خواهد شد.

ارایه درگاه پرداخت بانکی ePayBank.ir برای توسعه و رونق کسب و کارهای اینترنتی

قطعا بازگشت به روش های سنتی شعبه محور در بانکداری کشور به هیچ عنوان قابل دفاع نیست ولی باید اعتراف کرد که بعضا دلمان برای آن آسایش ناشی از عدم وجود کارت های بانکی در جیبمان – که در معرض سرقت یا تقلب قرار دارند – تنگ شده است. امروزه بر کسی پوشیده نیست که ادامه حیات کسب و کارها و شیوه زندگی شهروندان الکترونیک، وابستگی کامل به همین کارتهای بانکی، اینترنت بانک و … غیره دارد، ولی به همان اندازه با افزوده شدن بر روش های متفاوت دسترسی به حساب های بانکی ( و انتقال الکترونیک پول ) آمارها رقم قابل توجهی از خطر قرارگرفتن در معرض انواع تهدیدهای سایبری را ارائه می دهند. به ترتیبی که همه روزه در اخبار شاهد هستیم، روش های جدیدی برای ربودن رمز کاربری مشتریان خودپردازها، POS و اینترنت بانک ابداع شده است، که لزوم نگاه جدی و عزم مدیران تصمیم گیرنده شبکه بانکی کشور به امر بازبینی در تحلیل و طراحی مجدد زیرساخت ها را آشکار می سازد.

تغییر نگرش مشتری محور در طراحی سیستم بانکی به ابر محور، قدم به جایی است که منجر به درک بهتر مسئله و در نتیجه تعریف و استفاده درست از فناوری پردازش ابری خواهد شد ولی پیش از آن و مستند به اعلام رای اساتید و پیشکسوتان برجسته بانکی کشور، مبنی بر عدم وجود یک تعریف یکپارچه از بستر Core Banking شایسته است این بار، پیش از ورود دیر هنگام و شتاب زده به مبحث بانکداری ابری، ابتدا به ارائه تعریف یکپارچه از آن بپردازیم. متاسفانه، نخستین عوامل و اولویت هایی که در تهیه و تدوین انواع طرح پیشنهادی با هدف پیاده سازی پردازش ابری در نظر گرفته می شوند، تجهیز سازمان مربوطه به سرورهای قدرتمند رایانه ای و ابزارهای تشخیص نفوذ در قالب تاسیس یک S.O.C ( مرکز عملیات امنیت ) گران قیمت است که این درک اشتباه از ماهیت پردازش ابری، در همان گام نخست، هر نوع قدرت تصمیم گیری را از سازمان مورد نظر سلب می کند.

در عمل، این امر حقیقت دارد که در طی یک فرایند تحلیلی با هدف طراحی هر نوع کسب و کاری، مشتری محور بودن یک نقطه قوت محسوب می گردد، ولی جدا از ناکافی بودن محوریت مشتری در فضای پردازش ابری پیش رو، می بایستی دقت کرد که ماهیت هر نوع پردازشی در گام نخست نیازمند وجود دسته ای از داده ها و ورود بی نقص آنها به محیط پردازشگر است تا فرآیند پردازشی مذکور، قادر به تولید اطلاعات مناسب و قابل قبول باشد، و دقیقا به همین دلیل است که واژه جدیدی در حیطه دانش انفورماتیک به نام Internet of Things آغاز به خودنمایی نموده است.

آنچه در اینمیان واضح و آشکار است و تاکنون از چشم منتقدان و صاحبنظران پردازش ابری دور مانده است، توجه به اجزای سازنده یک ابر اطلاعاتی است که همانطور که مشاهده می گردد الزاما بسیاری از آنها قابلیت پردازشی از خود ندارند. آنچنان که از شواهد امر مشخص می گردد، عدم توجه به مقوله Internet of Things، پیش بینی آینده آسمان بانکداری ابری را کاملا طوفانی نشان می دهد! جهت صحت گفتار، باید به این پرسش پاسخ داد که، به راستی تا چه میزان شبکه بانکی کشور به شناسنامه دار کردن و افزودن قابلیت رهگیری اشیاء خرد و کلان مربوط به خود دقت داشته است؟ به طور مثال، افزودن قابلیت رهگیری به اشیاء متداولی همچون کارتهای بانکی و پردازش انها توسط ابرهای پردازشگر تشخیص تقلب ( Fraud Detection) مانع از سوء استفاده ناشی از همسان سازی (Cloning)  آنها توسط صندوقدار متقلب یک فروشگاه میگردد، چرا که تا وقتی که مشتری یک بانک و کارت بانکی وی در کنارهم و در منطقه میرداماد تهران هستند، چرا همزمان همان کارت در حال خزید از یک POS در شهرک غرب می باشد؟