ﻣﻔﻬﻮم و اهمیت ﮐﻨﺘﺮل
از ﻃﺮﻳﻖ ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯽ ﺗﻮان از ﻣﻨﺎﺑﻊ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﯼ اﻋﻀﺎﯼ ﺳﺎزﻣﺎن، ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﮐﺎراﻳﯽ و اﺛﺮ ﺑﺨﺸﯽ را در راﺳﺘﺎﯼ اهداف ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁورد. ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﮐﻨﺘﺮل اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰ ﺑﻪ ﺻﺤﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﺧﻮد ﭘﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد. ﺑﻪ همین دﻟﻴﻞ، ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻈﺮ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﮐﻪ هﻴﭻ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﯼ ﺑﺪون ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻪ درﺳﺘﯽ اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽ ﺷﻮد و ﮐﻨﺘﺮل ﻧﻴﺰ ﺑﺪون وﺟﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ، ﻣﻔﻬﻮم و ﻣﻌﻨﯽ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ . ﺧﺎﺻﻴﺖ اﺻﻞ ﮐﻨﺘﺮل در ﭘﻮﻳﺎﻳﯽ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺁن ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ اﺻﻼح اﻧﺤﺮاﻓﺎت، ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻋﻤﻠﮑﺮد ها ﺑﺎ اهداف ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﺮداﺧﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪﮐﻨﺘﺮل، ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ هﻤﻪ ﯼ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ،راﺑﻄﻪ ﯼ وﻳﮋﻩ اﯼ ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰﯼ دارد.
در صورتیکه میخواهید دوربین مداربسته خود را بفروش برسانید کافیست مشخصات دوربین خود را بصورت اگهی در MyCityAd.ir ثبت نمایید تا دوربین شما در سریعترین زمان ممکن خریداری شود.
درج آگهی دوربین :: MyCityAd.ir رتبه یک موتور جستجوی Google می باشد.
ﺗﻌﺎرﻳﻒ ﮐﻨﺘﺮل
ﮐﻨﺘﺮل، ﻓﺮﺁﻳﻨﺪﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﻳﺮ از ﻃﺮﻳﻖ ﺁن ، ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻋﻤﻠﻴﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ را ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰﯼ ﺷﺪﻩ ﻣﯽ ﺳﻨﺠﺪ. ﮐﻨﺘﺮل، ﺗﻼش ﻣﻨﻈﻤﯽ اﺳﺖ در ﺟﻬﺖ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اهداف اﺳﺘﺎﻧﺪارد، ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎزﺧﻮرد اﻃﻼﻋﺎت، ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ اﺟﺰاﯼ واﻗﻌﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪاردها ﯼ از ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻌﻴﻴﻦ اﻧﺤﺮاﻓﺎت اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ و ﺳﻨﺠﺶ ارزش ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ روﻧﺪ اﺟﺮاﻳﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﮐﺎراﻳﯽ اﺳﺖ. ﮐﻨﺘﺮل ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﯼ ﺑﻴﻦ «ﺑﺎﻳﺪ» ها و «هست »ها ﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁن، ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﮐﺮدﻩ اﻳﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ها و ﺁﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ،هست هاﺳﺖ . ﻗﻴﺎس ﺑﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ها و هست ها ، در واﻗﻊ ﺗﺄﮐﻴﺪﯼ ﺑﺮ داﺋﻤﯽ وﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﻮدن ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﮐﻨﺘﺮل
ﮐﻨﺘﺮل را ﻣﯽ ﺗﻮان ﻃﯽ ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺣﻠﻪ اﻧﺠﺎم داد:
١- ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻌﻴﺎر (اﺳﺘﺎﻧﺪارد)ﻳﺎ ﺿﺎﺑﻄﻪ ﺑﺮاﯼ ﮐﻨﺘﺮل
٢- ﺳﻨﺠﺶ ﻋﻤﻠﮑﺮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻌﻴﺎرها (اﺳﺘﺎﻧﺪاردها )
٣- ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻧﺤﺮاﻓﺎت و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻋﻠﻞ ﺁﻧﻬﺎ
۴- اﻗﺪاﻣﺎت اﺻﻼﺣﯽ
ﻣﺮﺣﻠﻪ اول: ﺗﻌﻴﻴﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻳﺎ ﺿﺎﺑﻄﻪ
ﺗﻔﺴﻴﺮ هدف هاﯼ ﺳﺎزﻣﺎن در ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺎزدﻩ دﻗﻴﻖ و ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺪازﻩ ﮔﻴﺮﯼ را ﺗﻌﻴﻴﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻨﺪ.
اﺳﺘﺎﻧﺪارد ها داراﯼ اﻧﻮاع و اﻗﺴﺎم ﻣﺨﺘﻠﻔﻨﺪ:
١- اﺳﺘﺎﻧﺪارد هاﯼ ﮐﻤﯽ: ﻣﺜﻞ اﺳﺘﺎﻧﺪارد هاﯼ هزینه، درﺁﻣﺪ
٢- اﺳﺘﺎﻧﺪاردهاﯼ ﮐﻴﻔﯽ: ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪات ﻳﺎ ﺧﺪﻣﺎت ﻧﻈﺮ دارد.
٣- اﺳﺘﺎﻧﺪاردهاﯼ ﻣﺨﺘﻠﻂ: ﮐﻪ ﺗﺮﮐﻴﺒﯽ از اﺳﺘﺎﻧﺪاردهاﯼ ﮐﻤﯽ و ﮐﻴﻔﯽ اﺳﺖ.
ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم: ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﯼ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺎ هدف ها و اﺳﺘﺎﻧﺪاردها
ﺷﻴﻮﻩ هاﯼ اﺳﺎﺳﯽ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
١- روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮﯼ: ﻣﻌﺎدل روش اﺳﺘﻘﺮار اﺳﺖ و زﻣﺎﻧﯽ از اﻳﻦ روش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﺷﻮدﮐﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ زﻳﺎد ﺑﺎﺷﺪ .
٢- روش ﻣﺸﺎهﺪﻩ و ﺑﺤﺚ ﻏﻴﺮرﺳﻤﯽ: ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﺎر ﮐﺎرﮐﻨﺎن در زﻣﺎن اﻧﺠﺎم ﺁن؛ هﻤﭽﻨﻴﻦ از ﻃﺮﻳﻖ ﮔﻔﺘﮕﻮهاﯼ ﻏﻴﺮرﺳﻤﯽ ﺑﺎ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺮ ﮐﺎر ﺁﻧﺎن ﻧﻈﺎرت داﺷﺖ.
٣- روش ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ: ﻣﺰﻳﺖ ﻋﻤﺪﻩ ﯼ اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل وﻗﻮع ﺁن ﻣﯽ رود و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت اﻗﺪاﻣﺎت ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﯼ اﻣﮑﺎن ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ.
۴- روش ﮔﺰارﺷﺎت: ﮔﺰارﺷﺎت ﮐﺘﺒﯽ، ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﻳﺎ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺷﻔﺎهﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻧﺪازﻩ ﮔﻴﺮﯼ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﻪ ﮐﺎر رود.
ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم: ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻧﺤﺮاﻓﺎت و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻋﻠﻞ ﺁﻧﻬﺎ
ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪاردها ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻧﺤﺮاﻓﺎت ﻣﯽ ﺷﻮد؛ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮد ﻣﺪﻳﺮ ﮐﻨﺘﺮل، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﻧﻘﺎط اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﯽ ﺗﻮﺟﻪﻧﻤﺎﻳﺪ. همچنین ،ﻣﺪﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻘﺎط اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﮏ، «ﻧﺎﺣﻴﻪ ﯼ ﺑﯽ اهمیت » راﺑﻴﺎﺑﺪ؛ ﭼﻮن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از ﻧﻘﺎﻃﯽ اﻧﺤﺮاف روﯼ دهد، اﻣﺎ اهمیت ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﺮاﯼ اﻧﺠﺎم اﻗﺪاﻣﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺿﻤﻦ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ اﻧﺤﺮاف در ﻋﻤﻠﻴﺎت اﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻠﻞ اﻧﺤﺮاف در ﻧﻘﻄﻪ اﯼ ﮐﻪ اﻗﺪاﻣﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺑﭙﺮدازﻳﻢ.
ﻣﺮﺣﻠﻪ ﯼ ﭼﻬﺎرم: اﻗﺪاﻣﺎت اﺻﻼﺣﯽ
اﻗﺪاﻣﺎت اﺻﻼﺣﯽ، ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻣﻼﺣﻈﻪ ﯼ ﻧﺘﺎﻳ ﺞ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺎ ﺣﺪﯼ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ از ﻣﻴﺰان اﺳﺘﺎﻧﺪارد اراﺋﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد . اﻗﺪاﻣﺎت اﺻﻼﺣﯽ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻣﺎﺷﻴﻦ، ﺗﻼش ﺟﻬﺖ ﻋﺮﺿﻪ ﯼ ﺑﻴﺸﺘﺮﺑﺎ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺑﻬﺘﺮ، ﺧﺪﻣﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ، و هﺪاﻳﺖ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮاﻧﻪ و ﻏﻴﺮﻩ ﮔﺮدد.
ﺗﺪاﺑﻴﺮ ﮐﻨﺘﺮل و ﻧﻈﺎرت
ﺑﺮاﯼ ﮐﻨﺘﺮل و ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻗﺪام اﺻﻼﺣﯽ، ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ از ﺑﺮﺧﯽ ﺗﺪاﺑﻴﺮ ﮐﻨﺘﺮل اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ:
١- ﮐﻨﺘﺮل ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﯽ: دراﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ، ﮐﻨﺘﺮل دورﻩ ها ﯼ ﻣﺘﻔﺎوت ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﯽ (ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪت، ﻣﻴﺎن ﻣﺪت، ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪت)،ﻧﻘﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ اﯼ در ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻋﻤﻠﻴﺎت(ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺪارﮐﺎت، ﺑﺎزارﻳﺎﺑﯽ و ﺣﺴﺎﺑﺪارﯼ) دارد.
٢- ﺑﻮدﺟﻪ: در ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﻮدﺟﻪ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ.«ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ها ﯼ ﻳﮏ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ارﻗﺎم ﭘﻮﻟﯽ» ﮐﻪ ﻣﺪﻳﺮان ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺁن ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎ، ﻧﻈﺎرت ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﻮدﺟﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻣﻴﺰان ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ها ﯼ اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ در رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اهداف ﺳﺎزﻣﺎن، ﻳﺎ ﺣﺪود اﻧﺤﺮاف از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هاﯼ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﺷﺪﻩ ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﺮد . دﻳﮕﺮ ﻣﺰﻳﺖ ﺑﻮدﺟﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ هﻤﺎهﻨﮕﯽ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻳﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ، از ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮ دن ﻳﮏ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ اﻧﺪازﻩ ﮔﻴﺮﯼ و ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
٣- ﮔﺰارش هاﯼ ﮐﻨﺘﺮل ﺁﻣﺎرﯼ: ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر از ﺁن ﮔﺰارش هاﯼ ﻣﺴﺘﻤﺮ دورﻩ اﯼ(هفتگی، ﻣﺎهاﻧﻪ و…) اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﻮد. ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺰارش ها ﯼ ﮐﻨﺘﺮل ﺁﻣﺎرﯼ، ﻣﺪﻳﺮان را ﻗﺎدر ﻣﯽ ﺳﺎزد ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎ، ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﮑﻼت ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻈﺎرت ﻣﺴﺘﻤﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت ﻻزم را اﺗﺨﺎذ ﮐﻨﻨﺪ.
۴- ﮔﺰارش هاﯼ ﮐﻨﺘﺮل ﺧﺎص: ﺗﻔﺎوت اﻳﻦ ﮔﺰارش ها ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ وﺳﺎﻳﻞ ﮐﻨﺘﺮل اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺧﺎﺻﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﻨﻈﻮرﯼ ﺧﺎص ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ اﻣﺮ ﻣﻮرد رﺳﻴﺪﮔﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دهد. ﺗﻬﻴﻪ ﯼ اﻳﻦ ﮔﺰارﺷﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻤﺮ و در ﺣﺎﻻت اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد.
۵- ارزﺷﻴﺎﺑﯽ داﺧﻠﯽ: ﻣﻨﻈﻮر از ﺁن، رﺳﻴﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻩ ﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰﯼ، ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ، هدایت، ﺑﺴﻴﺞ اﻣﮑﺎﻧﺎت و ﮐﻨﺘﺮل در اﺟﺮاﯼ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻳﮏ ﺳﺎزﻣﺎن اﺳﺖ.
۶- ﮐﻨﺘﺮل هاﯼ همزمان: ﮐﻨﺘﺮل هاﯼ همزمان، از اوﻟﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ اﺟﺮا ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اداﻣﻪ دارد.
٧- ﮐﻨﺘﺮل هاﯼ ﻣﺪﻳﺮﻳﺘﯽ: ﻳﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﺪاﺑﻴﺮ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ، ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﻨﺠﺶ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ در ﺑﺨﺸﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﺎﻟﯽ، ﻓﺮوش، ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت و هﻤﭽﻨﻴﻦ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ هدایت ﮐﺎرﮔﺮان ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
اﻧﻮاع ﮐﻨﺘﺮل
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﮑﻪ اﻧﺠﺎم دهﻨﺪﻩ ﯼ ﮐﻨﺘﺮل ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﻨﺘﺮل ﺷﮑﻞ ها ﯼ زﻳﺮ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﻴﺮد:
١- ﮐﻨﺘﺮل ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻧﺪﻩ: ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد؛ ﻧﺘﺎﻳﺞ، ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﮔﺮدﻳﺪﻩ واﻗﺪاﻣﺎت اﺻﻼﺣﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
٢- ﮐﻨﺘﺮل هاﯼ ﻏﺮﺑﺎﻟﯽ ﻳﺎ ﮐﻨﺘﺮل «ﺑﻠﻪ،ﺧﻴﺮ»: در اﻳﻦ روش، ﮐﺎر هﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ «ﺑﻠﻪ» ﻳﺎ «ﺧﻴﺮ» ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.
٣- ﮐﻨﺘﺮل ها ﯼ ﭘﺲ ازﻋﻤﻞ: اﻳﻦ ﻧﻮع ﮐﻨﺘﺮل ﻣﻌﻤﻮﻻً ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم ﻋﻤﻠﻴﺎت، ﺑﺮاﯼ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ رود. از ﻧﮑﺎت ﻣﺜﺒﺖ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﮐﻨﺘﺮل، ﮐﺎرﺑﺮدش در ﺟﻬﺖ ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﻨﺒﻴﻪ ﭘﺮﺳﻨﻞ اﺳﺖ. از ﻧﻈﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺪﻳﺮان ﺗﻮان ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﯼ از اﻧﺤﺮاﻓﺎت را ﻗﺒﻞ از وﻗﻮع داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﻨﺘﺮل ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻧﺪﻩ از اهمیت ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ.
وﻳﮋﮔﻴﻬﺎﯼ ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺆﺛﺮ
ﺳﻴﺴﺘﻢ هاﯼ ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺆﺛﺮ و ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﻴﻨﺎن، داراﯼ وﻳﮋﮔﻴﻬﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ ذﻳﻠﻨﺪ:
١- دﻗﻴﻖ ﺑﻮدن اﻃﻼﻋﺎت
٢- ﮔﺰارﺷﺎت ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
٣- ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ هدف و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
۴- ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺎﻳﺪﻣﻌﻘﻮل و ﻗﺎﺑﻞ درﮎ ﺑﺎﺷﺪ.
۵- ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺮون ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
۶- ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺎﻳﺪ در ﻧﻘﺎط اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﮏ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.
٧- ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺆﺛﺮ، ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻧﺪازﻩ ﮔﻴﺮﯼ ﻋﻴﻨﯽ و دﻗﻴﻖ ﻧﻴﺎز دارد.
٨- اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﻳﺮﯼ ﮐﻨﺘﺮل
٩- ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎﯼ ﻓﺮدﯼ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﻄﺒﺎق ﺑﺎﺷﺪ.
١٠- ﮐﺸﻒ ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ
١١- ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
١٢- ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮐﻨﺘﺮل، هﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﻳﮑﺒﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮرد ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ در ﮐﻨﺘﺮل
ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ در ﮐﻨﺘﺮل ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎﯼ اﻣﺮوزﯼ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
– ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻣﺤﻴﻄﯽ: ﺗﻐﻴﻴﺮات در ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﺑﺎزار، ادﻏﺎم ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎ
– ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﯽ: ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﺑﺰرگ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰﯼ دﻗﻴﻘﯽ ﺑﺮاﯼ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ اهﺪاﻓﺸﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
– اﺷﺘﺒﺎهات: ﮐﻨﺘﺮل ﺳﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮان ﻓﺮﺻﺖ ﻣﯽ دهﺪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ اﺷﺘﺒﺎها ت ﺑﺤﺮان اﻓﺰا ﺷﻮﻧﺪ، ﺁﻧﻬﺎ را ﮐﺸﻒ و ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﯼ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
– ﺗﻔﻮﻳﺾ اﺧﺘﻴﺎر: ﺑﺮ اﺳﺎس ﻳﮏ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ، ﻣﺪﻳﺮان از ﻣﻴﺎن زﻳﺮدﺳﺘﺎن، ﺟﻬﺖ اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻒ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
ﻣﺸﮑﻼت ﮐﻨﺘﺮل
ﻣﺪﻳﺮان، ﺟﻬﺖ اﺟﺮاﯼ ﮐﻨﺘﺮل در ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﻣﻮاﺟﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
١- ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺎرﮐﻨﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﻨﺘﺮل: ﭼﻮن ﮐﻨﺘﺮل، ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻳﺎ ﺗﺸﻮﻳﻖ همراه اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﻣﯽ ﭘﻨﺪارﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺳﺮزﻧﺶ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ؛ از اﻳﻦ رو در ﻣﻔﺎﺑﻞ ﺁن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
٢- ﻣﺸﮑﻞ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰان و ﻣﺪﻳﺮان ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﮐﻨﺘﺮل : ﮔﺎهﯽ اوﻗﺎت، ﻧﺘﺎﻳﺞ ﮐﻨﺘﺮل، ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ در اﺧﺘﻴﺎر ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻗﺮار ﻧﻤﻴﮕﻴﺮد.
٣- اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺘﺎﻧﺪاردها ﺑﺎﻳﺪ واﻗﻌﯽ و ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ: در اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺘﺎﻧﺪاردها ، ﺑﺎﻳﺪ دﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮان از ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﺮد.
